در ساخت و سازهای شهری، ساختارهای نظارتی مختلفی حاکم است. منظور از ساختار نظارتی، تعداد رشته های نظارتی تعریف شده در یک پروژه ساختمانی شهری است. قابل ذکر است که در هر استان یا شهری نوع ساختار نظارتی حاکم تا حدود زیادی به میزان هماهنگی و همراهی دستگاههای متولی امر ساخت و ساز (شامل: شهرداری، استانداری، نظام مهندسی، شورای شهر، اداره کل راه و شهرسازی و…) با یکدیگر بستگی دارد و این موضوع حتی در شهرستانهای یک استان نیز قابل بررسی است. لازم به ذکر است که بر مبنای ساختار نظارتی تعریف شده در هر پروژه شرح وظایف، اختیارات، مسئولیتها و همچنین همپوشانی مسئولیتهای ناظران رشته های مختلف قابل بسط و بررسی است. به عنوان مثال در استان شهر تهران به دلیل عدم بکارگیری و تعریف نظارت نقشه برداری بنا به عرف و رویه بررسی پرونده های قضایی عملا شرح وظایف این رشته را ناظران رشته معماری عهده دار هستند.

اهم دسته بندی ها از حیث ساختار نظارتی عبارتند از:

١. تک ناظره: توسط ناظر رشته عمران یا معماری (ناظر اصلی پروژه) و ناظر گاز؛

۲. سه ناظره: توسط ناظر رشته عمران یا معماری (ناظر اصلی پروژه)، ناظر تاسیسات مکانیکی (آبفا)، ناظر تاسیسات برقی (برق اماکن و ناظر گاز؛

٣. چهار ناظره: توسط ناظران چهار رشته عمران، معماری، تاسیسات مکانیکی و برقی به صورت همزمان و همچنین ناظر گاز؛

۴. پنج ناظره: توسط ناظران پنج رشته نقشه برداری عمران، معماری، تاسیسات مکانیکی و برقی به صورت همزمان و همچنین ناظر گاز؛

۵. نظارت ترکیبی: به اینصورت که در یک پروژه از هر رشته بیش از یک ناظر مسئولیت پروژه را عهده دار می شوند. به عنوان مثال دو یا سه ناظر رشته عمران مسئولیت بخش سازه یک پروژه را بر عهده می گیرند. قابل ذکر است که در پروژه های سه، چهار و پنج ناظره یکی از ناظران رشته های عمران و معماری به عنوان ناظر هماهنگ کننده پروژه معرفی می شوند.